SELAMAT DATANG DI BLOG PERSAUDARAAN SETIA HATI TERATE KOMISARIAT UNIVERSITAS DIPONEGORO SEMARANG--WWW.SHTERATEUNDIP.BLOGSPOT.COM-- GREETINGS BROTHERHOOD

Selasa, 15 September 2009

OLAH RASA (5)

RUCI BATHARA
Oleh djk.teriring semoga dapat untuk sarana olah rasa yg berhubungan dengan hati. Masih bersama wayang Budaya Dunia,  Asli Indonesia.


    Dimanakah aku ini? Tak kusadarai aku berada di tempat asing, ada terang tapi bukan terangnya matahari, ada gelap tapi bukan gelapnya malam, ada suara-suara tapi tak mengusik suasana tenang-damai. Dimanakah aku? Yang kuingat aku barusan bertempur di tengah samudra dengan naga yg sangat besar, melilit seluruh tubuhku, menghabiskan seluruh tenagaku, aku hanya bisa  menghujamkan KUKU PANCANAKA  upaya terakhir ke mulut naga yg menggigit pahaku. Setelah itu, aku tidak ingat lagi …dan tahu-tahu aku telah berdiri disini, sekali lagi dimanakan aku?
“Hmmm….. itu ada anak kecil, Heeei nak siapakah kau?, tempat apakah ini? dan  mengapa kau keluyuran sampai ada disini?”. Anak kecil itu menjawab:” Hai Sena, memang aku ini kecil, tapi bukan anak kecil. Aku disini memang disinilah tempatku, dan tempat ini banyak orang-orang tua menyebut “telenging samudra minang kalbu”. Banyak orang menyebutku “RUCI BATHARA, MARBUDYENG RAT, atau DEWA RUCI,”. Aku tahu engkau bingung dalam suasana ini, karena memang kau belum mengerti. Gurumu pandhito Durna benar adanya, dia hanya mengarahkan, tidak memberi kekuatan yang sejati seperti cita-citamu bukan? Aku tahu pula  cita-citamu itu, walaupun banyak orang menyatakan bahwa engkau ingin ilmu kasampurnan, tapi sebenarnya yang kau inginkan hanyalah KEKUATAN SEJATI., karena engkau merasa dirimulah sebagai pengayom keluargamu yang telah di tinggal PANDHU bapakmu. Keluargamu hanya lima, hidup dengan ibumu yang terlunta-lunta akibat perlakuan KURAWA  yang selalu mencoba membinasakan keturunan PANDHU. Peristiwa “Bale Si Gala-Gala” sangat membekas dihatimu sampai-sampai kau menggendong kakak dan adik-adikmu untuk lari dari api.. Kau hanya bisa meminta gurumu si Durna itu, karena kau memandang  sudah seharusnya guru itu pasti bisa memberi. Durna itu memang murid si RAMA PARASU yang mumpuni dalam ilmu perang. Karena Durna harus adil terhadap Kurawa dan  Pandhawa dan permintaanmu itu sungguh tinggi hanya dengan berani-mati sajalah yang memungkinkan berhasil, maka diputuskan kau harus menjalani itu LAKU. Hanya  dengan  Niat yang baik, Tekad yang besar, dan Laku yang benar maka cita-citamu dijamin berhasil, si Durna itu ngerti betul dan laku itu  tak mungkin dilakukan Kurawa. KAYU GUNG SUSUHING ANGIN telah kau dapat melalui dengan TEKAD KUATMU membongkar apa yang ada di HUTAN KESENGSARAAN GUNUNG DAN GUA sehingga kau dapat MENGENDALIKAN HYANG INDRA DAN BAYU.  AIR KEHIDUPAN PERWITA SARI atau PAWITRO SUCI memang tidak ada disana, dan itu hanya ada di DALAM SAMUDRA YG TERDALAM. Memang tak mudah masuk ke dalam samudra itu, kau hadapi rintangan terakhir, NAGA MANEMBUR NAWA  yg melilit seluruh tubuhmupun binasa dengan tekadmu yg besar hingga HILANGLAH dari PERASAANMU dan kau bisa berada di sini bersama aku. Yaa.. disinilah adanya Air Kehidupan  Perwita sari  SUMBER  kekuatan sejati, kau telah mendapatkannya  dan kau tidak bisa dikalahkan. Aku tahu semua itu Sena, aku juga selalu membimbingmu seperti Durna yang kau anggap gurumu itu karena memang itulah KERJAANKU, aku selalu dekat dengan mu, lebih dekat dari sejengkal tenggorokmu, kesalahanmu yang utama kau tidak mengerti tentang AKU. Sekarang berkat si Durna,  Kesucian Niatmu, Besarnya Tekadmu, untuk Laku yang benar maka kau KETEMU dengan AKU disini. Kau bisa bertanya apa saja dan aku akan menjawabnya. Mendekatlah SENA supaya jelas, apakah aku berbeda denganmu?”…
“ Huaduh gustiiiiiii, “ rasanya lutut ini bergetar, bergerak kedepan, kelihatan jelas ada rupaku disana  seperti berkaca saja layaknya , dan aku bisa bersimpuh dihadapan sang RUCI BATHARA sikap yng tak pernah kulakukan selama ini. “ Duuuhhh pukulun, beribu kesalahan hamba mohon maaf, hamba sadar bahwa ternyata banyak kesalahan yang kuperbuat, sampai-sampai hamba tak kenal atas segala bimbingan paduka yg telah berada dekat dengan hamba, melebihi pandhito Durna guruku”. “ Tak mengapa Sena, memang AKU ini dimengerti oleh orang yang NGERTI tentang AKU, terlambat itu masih lebih baik daripada Tidak Sama Sekali.” Katanya arif.
“Pukulun, apakah aku boleh tinggal disini, disini selamanya?” “Ooo, Sena disini bukan tempat untuk pengabdianmu sebagai SATRIA, kau masih punya tugas memayu hayuning bawana dengan CARA SATRIA maka kembalilah ke duniamu. Sedulurmu, keluargamu, dunia menanti karyamu. Janganlah bimbang n ragu aku pasti membimbingmu. Tetaplah punya  ageman   seperti itu, apakah kau tahu maknanya?” “ Huaduh mohon maaf pukulun, hamba tidak tahu, hamba hanya senang aja, tapi masih mendhing lo pukulun hamba tidak ikut-ikutan.” “Yayaya  Sena ketahuilah, pakaianmu berupa nyamping bang bintulu  karena warnanya putih, merah, kuning, dan hitam, kau  sangkutkan hingga ringkas maknanya kau telah bisa mengendalikan hawa nafsumu, SAUDARAMU juga. Kau punya gelang Candra Kirana bukan akar bahar, maknanya kau punya tekad yg besar untuk selalu jujur, madhep, mantep, benar. Kau telah sadar bahwa apa yg kau lakukan sesuai dengan sumber penerangan bagai cahaya dan bulannya, bukan untuk gagah-gagahan yang akhirnya membuat orang ingin mencobanya. Kau punya sumping model jaroting asem maknanya kau telah menghayati apa yang dinamakan rasa sejati. Kau punya kuku Pancanaka  maknanya  kau telah bisa menyatukan seluruh dayamu lahir batin hingga musuh yg hebatpun dapat kau kalahkan. Baiklah Sena, sebagai tanda kau telah bertemu AKU, maka  rambutmu ku gelung model  makara murup sinapit urang kinancingan depan rendah, tinggi belakang,  yaaa….. seperti  sapit udang galah bertemu gitulah, itu maknanya kau telah bisa menyatukan dunia kecilmu dan  dunia besarmu   jadi ndak sombonglah , dan kuberi sebutan WREKODARA/WERKUDARA sebagai namamu juga. Wrekodara bermakna bentuk perutmu seperti anjing hutan, cerminan kau tidak mementingkan isi perut, senang puasa mengejar cita-cita. Kepada dunia,  kuberi tanda bayangan pertempuranmu dengan naga di langit dengan nama LINTANG BIMA SEKTI agar  selalu diingat begitulah caranya untuk bertemu dengan AKU.” Duh pukulun, terimakasihyangtak terhingga kuucapkan atas semua wejangan pukulun, lalu kapan hamba akan  kembali dengan keluarga pukulun?dan bagaimana caranya?” “ Ooo yaya,  sebentar lagi akan tiba, coba dengarkan  dengan seksama”. “Sahur, sahuur, sahuuuur, mangga sedherek-sedherek sami sahur, wekdal sampun nedahaken wanci jam tiga langkung seprapat ” Wueleh, weuleh ……..jebulnye mimpi to? Ketemu mbah Mangunwidjaja NOGIRI.
Ya wizlah,  nembang Pocung wee : Dipun emut, (agar diingat), Sira asal saka ingsun (kau berasal darI Tuhan YME), yogya traping tekad ( Sebaik-baiknya semua Tekad), Kudu wangsul mring hyang Widhi (Harus kembali mendasarkan perintah Tuhan YME), Dadi tetep, mulih mula mulanira ( Jadi tetap melekat, tidak menyimpang dari sumber asalnya). Wassayang.
BACA SELENGKAPNYA - OLAH RASA (5)

Read more...

Sabtu, 12 September 2009

OLAH RASA (4)

JANJIKU
oleh: djk. Cerita wayang ini smoga dapat dipakai sebagai media latihan olah rasa yg berhubungan dengan mulut. wassayang.


Rengkeng-rengkeng anggonku ngadeg ateken pupu bubar wae aku menang tanding kalawan yayi resi Seto ing Bharatayuda iki, kadadak ana cahyo gumebyar arso katujokake marang aku. Aku gragapan lan ora pangling yen iku cahyane pusaka Cakra Baskara pambrasta memalaning jagad, aku nyipta mati. Dumadakan mak nyuut aku kelingan janjine yayi dewi Amba yen bakal mapagake aku munggah kaswargan ing Bharatayuda.
Rumangsaku kedadeyan kang kawuri cetho malelo. Yen ta aku iki anak ratu Ngastino Prabu Sentanu, turun lanang, ya mung aku kang urip lan ya mung aku kang ginadhang bakal nggenteni keprabon Ngastina. Ana kang nyritakake, aku iki anak nomer wolu. Kabeh sedulurku dadi sesaji kalarapake ana bengawan Silugangga kanggo kayuwanane ibuku Dewi Silugangga dadi prameswari Negara Ngastina. Aku isa urip iki kanthi ijol ibuku. Ibuku bali ana kadewatan lan aku ditinggal isih bayi abang. Tresnane bapakku marang aku nganti direwangi keplantrang- plantrang nganti tekan negara Wiratha jalaran ora ana wanita sing kuwat nyusoni aku. Ya mung ibu Dewi Durgandini kang kuwagang nyusoni.
Tresnaku marang bapak lan ibu Durgandini tak labuhi kanthi ikhlas aku janji ora bakal gumanti keprabon, lan aku ugo ora arep duwe turun rikala aku ditanting ibu dewi Durgandini kang bakal nglenggahi prameswari. Kabeh mau pangangkahku supaya ora dadi dredah rebut warisan Negara ing tembe mburi. Aku mung arep dadi pandhita brahmacari wae kang aweh pamrayoga kanggo ngembani Negara lan apiking bebrayan agung.
Lelakonku kang ngelam-ngelami ati rikala aku mupu sayembara putri kanggo adiku kuwalon ya putrane bapak lan ibu Durgandini. Aku bisa menang sayembara lan nggawa bali dewi Amba, Ambika lan Ambalika. Pranyata yayi dewi Amba ora gelem dadi garwane adhiku, malah aku kudu gelem disuwitani lan tetep pengin melu ana ngendi wae. Nganti tak agar-agari nganggo jemparing supaya kendho anggone mothah nanging ora suda malah aku dhewe kang gumrobyos, lan tanganku grewelan nganti jemparing ucul saka tanganku ngenani anggane dadi lan tiwase. Kasetyane marang aku pranyata tan kinira, senajan wis tinggal donya nanging isih ninggal swara yen ora gelem munggah swarga, geleme yen bareng karo aku lan bakal mapag ana ing Bharatayuda. Aku mung nayogyani durung ngerti karepe Bharatayuda.
Mantepku ora bakal ngganti keprabon lan tetep dadi Pendhita Brahmacari dak terusake senajan yayi Wicitrowiryo tilar donya ora duwe turun. Aku malah mrayogake yayi Abiyasa kang ganti keprabon Ngastina supaya darah Bharata kang tetep ngregem pusering adil lan bisa nurunake trah awirya. Oo jagad dewa bathara jebul ora kinira yen ta aku iki senajan sithik dadi melu perang udrek-udrekan perkara warisan Negara tinggalane Bapakku sing wis tak ikhlasake. Yen aku saiki ngadhepi Cakra Baskara, banjur ana ngendi yayi dewi Amba?
Gupuh aku nyedhaki kang mundhi sanjata Cakra alon nggonku micara. ”Dhuh pukulun kula dereng blawur!, kula mboten wuto! lan kula inggih mboten kekilapan bilih paduka tuhu panjalmanipun Hyang Wisnu ingkang ngreksa kayuwananing jagad. Nugraha mulya ingkang kulo sandhang menawi kulo kasampurnaken kaliyan Cakra Baskara. Nanging,.. nanging dhuh pukulun, mugi paduka welas kaliyan yayi dewi Amba swargi, ingkang gadhah punagi badhe mapag kula minggah kaswargan ing Bharatayuda. Kulo suwun,.. paduko kersa enggal ngengetaken yayi dewi,,, bilih kula sampun nglenggono, lila-legawa, dinten puniko kula rantos wonten madyaning palagan”.
Sireeeep cahya gumebyar, ora ndadak kesuwen katon pawongan wadon. Aku ora pangling iku putuku Srikandhi kang mawa guwaya yayi dewi Amba nyumbari aku. ”Eyang Resi, apa isih kuwat ngadhepi aku?”. ”Weee la dalah aku iki senadyan tuwa, murid Sang Rama Parasu yen mung adu atosing balung-wulete kulit, gelut saumpamane, ngajak pirang dina aku isih kuwat”. ”Aku emoh guelut eyaang, apa eyang wani nadhahi Naracabala?”. We la aja kesuwen tamakna ana dhadaku ora-orane yen tak inggati. Tak waspadakake cahya kemalerap pirang-pirang nempuh anggaku, rumangsaku anggaku bebasan luwih atos gedebog ora kaya sing uwis-uwis. Gadane yayi Resi Seta wae ora kuwawa nggawe busik kulitku.
Tan rinasa kebak naracabala anggaku, nganti aku ora bisa obah. Kabeh putuku Kurawa lan Pandhawa pada nyedhak katone pada mbrebes mili, sesenggukan anggone nangis. Aku aweh pamrayoga ” Putuku kabeh, aku ngerti yen sira kabeh pada tresna marang Negara Ngastina kaya aku. Lerena anggonmu dredah yo ngger, cukup eyangmu-eyangmu Wiratha lan Talkandha kang dadi banten kanggo kamulyanmu. Eyang wis ora bisa ngembani sira kabeh.....”. Rumangsaku anggaku diangkat dipapanake ana gumuk, ora ana kang nunggoni kajaba mung yayi dewi Amba. Lamat-lamat aku isih krungu swarane jaran, adu gegaman, surak lan panjelihe prajurit. Janjiku kaleksanan.
Bergota smg.
BACA SELENGKAPNYA - OLAH RASA (4)

Read more...

Rabu, 09 September 2009

OLAH RASA (3)

BRAMANTYAKU SIRNA
oleh: djk. Ini ada cerita wayang guelut, tokohnya sesama bergelar Resi/Pandhito untuk latihan olah rasa yg berhubungan dengan telinga. ndak aneh to? lha wong cuman wayang. Ada pitutur wulangreh : yen sira amaca sakehing layang, aja sira katungkul amaca nanging ngertenana surasane, Smoga berhasil. wassayang.

Njegreg anggonku ngadeg meruhi kunarpane adhi-adhiku, nanging kakang resi Bisma kok ora katon. Getem-getem dadaku sesak, untuku gathik, mripatku nggoleki kanthi mencereng, gada tak elus-elus, sing katon mung prajurit sepirang-pirang. Ana swara nyenggaki “Sigeg sang Seto, dupi mulat kunarpane sang Untara dalah sang Wratsongko, Netra kocak, waja kumerot nanging kang den goleki datan katon. Ingkang wonten namung prajurit maewu-ewu. Bramantya sang Seto, sigra nyandak ponang gada, nrajang pabaratan-bubar mawut barisan Kurawa”. Rumangsaku swara mau anjurung semangatku kanggo ngamuk. Pancene aku ngamuk. Gada tak obat-abitake, sapa cedhak dak prawasa, aja maneh prajurit lha wong rupa turangga, kreta lan gaman sakalir sida remuk katrajang kridhaku. Swara-swara pating jlerit, pating kumrosak, pating kedebug wis ora tak rewes, bakune aku nggoleki kakang resi Bismo. Ngono iku ana swara nyenggaki maneh ”Mobaaaat, mabiit ponang gada. Mrawasa apa wae kang cedhak, singa lena pralaya. Kuwandha mblasah kaya babatan pacing. Matuumpuk-tumpuuk kaya gumuk! Ana kang remuk balunge, bengkah dhadhane, pecah ndhase, sora aloke para prajurit: Seto ngramaan, Seto ngramaan, seto ngramaaaan....”. Kaya-kaya swara mau nambah bramantyaku. Gada dak puter kaya kitiran nasak grombolan prajurit senajan prajurit mau mung arep nyingkir saka ngarepku. Kandheg pangamukku sawise ana swara ”Mandheg-mandheg, mandheg yayi, aku kang ana”. Dak waspadakake jebul kakang resi Bismo wis ana ngarepku karo jelih-jelih. Jumedule kakang resi Bismo mau ya nganggo didhisiki swara ”Pating jlerit sambate para prajurit, pating brengok sambat kapok, kang kapireng amung gereng-gereng. Tanggap resi Bisma jelih-jelih mapag resi Seto”.
”Yayi, aja kok terusake nggonmu ngraman prajurit, aku kang mapagake sira”. ”Ya, pancen sira sing tak goleki. Apa lali yen aku lan kakang Bismo bakal ayun-ayunan ana Bharatayuda”. ”Ora yayi, mapan wis dadi anteping tekadmu lan tekadku. Mula kudu rampung dina iki. Tuwa padha Tuwa”. ”Ya kakang, aja lali gegamanmu kanggo nadhahi gadaku”. Ora dadak kesuwen gada tak keprukake, kakang Bismo ngendhani kanti cukat-trengginas. Ora ngiro yen kakang Bismo isih kuat sawise tetandingan lawan adhi-adhiku, lan bandayuda iki katone tambah kekuatane ora kaya dhek enome. Aku ora maido jer nyatane murid sang Rama Parasu. Suwe anggonku bandayuda, aku dhewe ora ngerti mbuh kapan rampunge. Lagi enak-enak bandayuda ndadak keprungu swara maneh ”Rame nggennyo bandayuda, silih-ungkih rebut unggul. Sami jayeng palugon, tan mantra-mantra kekarone sampun sepuh. Dangu-dangu lena sang Bismo, sigra kapupuh gada, ...dhawah kapidara sang Bismo”. Saka panduluku pancen rada kendho tandange kakang Bismo, ana kalodangan meleng mustakane, tak kepruk gada ambruk-nglumpruk. Kanthi cepet tak ruket sedya tak pungkasi kanthi nekak gulune. Aku nyipta bakal unggul juritku.
Kadadak ana swara maneh ”Datan bisa obah resi Bismo rinuket sang Seto, jangga tinekak, napase cekak, nyipta pralaya ing yuda. Waaauto, eling-eling murid sang Rama Parasu datan pralaya yen dereng seleh dedama. Grayah-grayah nyandhak cundrik pusaka paringe keng ibu dewi Silugangga, katamakaken jajane resi Seto butul walikat, guuugur Resi Seto”. Rumangsaku ana barang atos nembus dhadhaku, krasa banyu mili kaya sumber metu saka anggaku, kekuatanku suda, panonku sumrepet, adegku goyah, saya lemes, lemes, lemeeees, sirna bramantyaku, peteng jagad gumelar. Lamat-lamat aku krungu pambengoke para prajurit ”Seto Gugur, Seto Gugur, Seto Guguuuur”.
(Greget mbah narto, bergota smg)
BACA SELENGKAPNYA - OLAH RASA (3)

Read more...

Senin, 07 September 2009

OLAH RASA (2)

KARNO TINANTING.

Oleh Djk. teriring selamat latihan olah rasa yg berhubungan dengan mata. Mohon maaf langsung bahasa Jawa spy lebih "ngeh" gitu.

Gliyak-gliyak nggonku lumaku bali Ngawangga, nyingkiri bramantyane rama prabu Salyo ana paseban Agung. Ompyake para prajurit kang sikep gegaman samapta ing yuda wis ora tak rewes. Dumadakan kretaku ana kang nusul lan tak sawang kreta Jaladara kretane kaka prabu Kresna. Kaka Prabu kresna ngawe supaya mandheg lan ya ana kalodhangan iku aku tinanting dening kaka prabu ngenani antebku anggolong marang kadang Kurawa.

“Yayi, aku isih durung mudheng kang dadi nalarmu dene ..ing ngarep sira tresna marang pandhawa ngluwihi kadangmu kurawa, lan ing bharatayuda mengko Kurawa sak balane bakal kalah, tegese kabeh padha pralaya…uga sira, nanging…nanging yayi, kok sira tetep anggolong Kurawa?

“Inggih kaka prabu, mugi paduka mboten kekilapan bilih kula wiwit alit dipun gulawentah bapa Adirata ingkang derajatipun namung kusir negari Ngastina, ngantos semenika kula mulya ngrenggani dhampar Narpati Ngawangga, tansah sinengkuyung kadang Kurawa. Bebasan kula sampun kekucah kanikmatan puniko saking negari Ngastina, iba suraking jagad menawi wonten bot-ruweting Negari Ngastina, kula Narpati Karno Basusena tinggal glanggang colong playu, langkung-langkung malik tingal badhe anjongkeng brastha para kadang Kurawa,….. oooo nistha ingkang kula sanggem kaka prabuuuuu. Kulo Ngertos bilih mangke ing bharatayuda, kadang kulo Kurawa badhe asor yudanipun amargi babagan yuda ingkang merlokaken kawaspadan, kasantosan, lan kemantepan, kadang kula Pandhawa ingkang langkung samapta lahir-bathin, benten kaliyan kadang Kurawa ingkang namung nengenanken kenikmatan jagad. Kabukten wonten lampahan menapa kemawon kadang kulo Kurwa tansah kawon kaliyan para Pandhawa.

Kaka prabu,.. tresna kula kaliyan kadang Pandhawa kula labeti kanthi pejah kula, sepindhah malih kula labeti kanthi pejah. Kula ngertos menawi kulo mboten gumregah, ngungalaken dhadha bilih kula sagah dados tameng anadhahi, andhepani kadang Kurawa lumawan kadang Pandhawa, para Kurawa mboten badhe wantun lumawan Pandhawa. Sora anggen kula micara ngantos- ngantos rama prabu Salya duka yayah sinipi lan kula kepeksa sumingkir saking paseban Agung mboten saged mangayubagyo rawuh paduka kaka prabu… Duh,… kaka prabu mugi paduka pirsa ing batos kula, kula tresna kadang Pandhawa, Wiwit alit kadang kula Pandhawa ingkang tansah ngudi kautamaning gesang, tansah dipun damel sengsara, dipun siya-siya kaliyan Kurawa, Kula mboten trimah, nanging mboten saged sabiyantu. Kula tansah ngantu-antu mbenjing punapa wonten kalodhangan, lan inggih nembe wekdal punika kula wonten kalodhangan, senadyan kanthi pejah kulo, …. kula rila. Duh kaka prabu….., menawi Kurawa ingkang nyandang-ngindhit angkara dados punjering kanisthan mboten wantun perang, lajeng mbenjing menapa jagad punika saged manggih kautaman?..........”

Alon-alon kaka prabu Kresna nyedhak lan ngrangkul aku, tak sawang ana kumembenging waspa, nanging ora tumetes. Aku ngerti yen kaka prabu iku pangejawantahe Hyang Wisnu kang Memayu Hayuning Jagad. “ Ya, ya, yayi… aku wis ngerti lan banget panuwunku, dene sira uga dadi paraga ngentheng-enthengake sesanggemanku nyirnakake angkara murka kang wis ora bisa didandani maneh. Muga sira dadi tulada ing mbesuke lan perkara iki bakal dak aturake kanjeng bibi Kunthi”

Wayah surup aku wis tekan kadipaten Ngawangga, dipapagake yayi Surtikanthi garwaku sing banget tak tresnani. Kang ora tak nyana-nyana garwaku crita yen karawuhan kanjeng ibu Kunthi lan saiki lagi lerem ana kaputren kagungan kersa arep sapatemon karo aku. Kelakon bengi iku ugo aku marak ngersane kanjeng ibu, Tak sawang kanjeng ibu katon sepuh, netrane sembab nanging pasuryane tetep mencorong merbawani. Alon ngendikane marang aku :

“ Karno, anakku ngger,… aja dadi kageting atimu ngger, yen aku keraya-raya tedhak menyang Ngawangga saperlu ketemu kalawan sira. Awit saka ature kaki prabu Kresna, ibu wis mengerteni apa kang dadi antebing atimu yen sira tetep anggolong marang Kurawa. O, O ngger,.. anakku sing tak tresnani Karno,…sepiro anglese atiku, bobote aku bakal kelangan anak. Rekasa lan sengsarane kauripan aku kuat nglakoni waton aja kelangan anak, luwih-luwih sira ya Karno,…anakku. Gawang-gawang cetho malelo lelakon kang kawuri rikala sira lagi wae lahir…. , lagi lahir wae saka ibu, nanging ibu ora kuwasa murba-wasesa sira lan kepeksa pisah jer kabeh mau kanggo kautamane rama Prabu lan Negara Mandura. Aku mung bisa ngaras sira lan nangis sarta paring anting-anting gambar Surya kanggo tandha yen sira iku anakku. Rina-wengi aku tansah memuji marang hyang Agung supaya bisa ketemu sira. Kinabulan pamujiku rikala ana pandadaran siswa Sokalima. Ya mung sira kang bisa mandhing kridane Permadi lan antuk kamulyan saka Kurawa. Senadyan sira anggolong Kurawa, aku wis mulya ngger,.. amarga sira isih urip lan antuk kamulyan ora kaya kadang-kadangmu Pandhawa kang wiwit cilik tansah nandhang kasangsaran bebarengan kalawan ibu. OOO, ..Karna…., apuranen ibu ya nggeer……, sepisan maneh ibu nyuwun marang sira ya ngger…, bisoa sira anggolong marang Pandhawa. Kadangmu Pandhawa uga tresna marang sira, lan uga bakal mulyakake sira. Piye ngger..?, ibu ora mentala yen anak-anakku pada pralaya lumawan kadang tunggal ibu”

Aku njegreg, kaya tugu sinukarta. Abot lambeku kumecap obah tinanting ibu. Pranyata, luwih abot tinimbang tinanting kaka Prabu Kresna tetungguling Jagad. Rada groyok lan cekak aku caos atur:’ Duh…, kanjeng ibu ingkang tansah kula bekteni…, kula sampun nglenggana sedaya kadadosan ingkang gegandhengan kaliyan kula. Inggih, kanjeng ibu, kula nyuwun lumunturing sih pangaksami menawi kula mboten mundhi pamrayogi paduka. Kula tetep anggolong dhumateng Kurawa. Sepindhah malih kula nyuwun agunging pangaksami ibuuu…,”

“ Ya, ya ngger Karna,….,anakku kang sembada. Kaya-kaya pancen wis dadi pepesthen lelakonku, aku ora kuwasa nduwa kekarepan lan anteping atimu. Aku bakal kelangan anak kang kapindho. OO ngger, lilanana ibu ngaras sira ya ngger, ngaras kaya kang kapisanan ibu kelangan sira”…. Alon ibu jumangkah ngrangkul aku, ngaras pipiku, bebasan kaya ibu ketemu anake kang ilang suwe. Ana banyu anget kang tumetes ngenani anggaku, aku ngerti yen iku waspane kanjeng ibu. Nanging aku tetep puguh mbelani Kurawa jroning Bharatyudha senadyan tinanting sapa bae. Tancep kayon. Saka Kuburan Mbah Narto Sabdo.
BACA SELENGKAPNYA - OLAH RASA (2)

Read more...

Jumat, 04 September 2009

PENERIMAAN ANGGOTA BARU

PENERIMAAN ANGGOTA BARU

Salam Persaudaraan..
Unit Kegiatan Mahasiswa ( UKM ) Pencak Silat Persaudaraan Setia Hati Terate Universitas Diponegoro Semarang menerima penerimaan anggota baru 

Bagi yang berminat silahkan menghubungi :

Sdr. Didik 085742045432 (FT)
Sdr. Syarif 085640929065 (FMIPA)
Sdri. Ririn 081225217579 (FISIP)
Sdr. Kurnia 085749045940 (FPIK)
Sdri. Ela 087834652120 (FIB)
Atau bisa datang ke tempat latihan kita :PKM Universitas Diponegoro
Jl. Prof. H. Soedharto, S.H. Tembalang - Semarang 50275

Bagi mahasiswa undip dan juga mahasiswa baru yang sudah menjadi warga Setia Hati Terate diharapkan kedatangannya di tempat latihan kita.
Mari kita menjalin persaudaraan di Universitas Diponegoro tercinta ini.
Salam Memayu Hayuning Bawono
Jayalah Setia Hati Terate..!!
BACA SELENGKAPNYA - PENERIMAAN ANGGOTA BARU

Read more...

OLAH RASA (1)

SANG NARAYANA
Oleh; Djk, teriring ucapan selamat ikut melestarikan "Wayang" Warisan Budaya DUNIA dari INDONESIA. Cerita ini ntuk latihan olah rasa yg berhubungan dengan pikiran.

Sekarang ini aku lagi “leyeh-leyeh” waktu terang bulan di gunung nan indah, banyak pohon pinus n menikmati kemuliaan yg kudapat. Ndak terasa tahu-tahu kok dah tuwek gitu. Tak kupungkiri bahwa kemuliaanku ini karena aku PINTER leh meguru. Yaaa gak nyangka dan nduga lo hasil coba-coba dan bisa, berkat senjata Cakra Baswara. Uji coba pertama Cakra untuk melebur si angkara Kangsa, tapi masih bersamaan dengan Nenggala milik kakak Kakrasana. Klo yang murni kehebatan Cakra ya untuk melebur si Ditya Kala Kresna pemilik kerajaan Dwaraka ini. Ah…… teringat peristiwa ketika menerima wejangan bapa Antyogopa untuk mencari ngelmu.

“Ngger,…sekarang nanda telah dewasa, carilah ilmu, karena dengan ilmu itu nanda dapat berguna, melalui kekuatan, kekayaan atau kepintaran. Bapakmu ini sudah tua, derajad demang kiranya ndak cukup mendukung kemulianmu. Ilmu itu didapat dari laku, bisa dari bertapa atau meguru sesuaikanlah dengan keadaanmu senang yang mana, syaratnya cuma madhep dan mantep cukup untuk angger.” Kakakku Kakrasana yg “kondhang” ndak sabaran lalu bilang : “Baik pak, aku akan menjalani bertapa aja. Aku ndak sabar klo meguru dan belum lihat guru yang cocok biasanya lama dan cem-macem mintanya. Aku hanya minta doa dan restu karena aku percaya bapak ini di samping demang kan nyambi kondhang jadi dukun ampuh, pasti manjur. Dah pak aku berangkat jangan diharap pulang sebelum berhasil” gitu itu kakakku, nyalami bapak, cium tangan terus “mak klepat” pergi. Yaaa, gitulah kakakku walau gak sabaran tapi kalau sama dulurs mbelainnya sepenuh hati. Pernah lo, dik Rara Ireng digodain ama lelaki desa ndak perlu nunggu di jalan langsung didatangi itu rumahnya dan yng diamuks itu ya bukan anaknya aja tapi bapak ibunya “ katut” jian buat orang “kamigilan”. Aku berpikir ndak seperti kakak, aku lebih senang meguru aja: “Bapak aku akan meguru aja, tapi aku minta kakak Udawa dijinkan menemani aku” , “ya ya ya ngger, itu juga bagus pilihlah guru yang baik martabatnya, ngerti hukum, beribadah, yang jernih pikirannya. Syukur dapat orang yang berhasil dalam tapanya, tidak mengharapkan imbalan, gitu kata bapak”.” Ya bapak, aku juga mohon doa restu, titip adik-adik”.

Ternyata cari guru ya ndak mudah, pernah meguru di kota para Hyang-hyang tapi gak sreglah habis situasinya “empuk-eyup” penuh irama surgawi, dan gak tahan lihat cewek-cewek bak bidadari. Dalam kebingungan ya enak masuk hutan aja sambil rekreasi dengarkan “kutut manggung versi alam”. Eee… ndak nyangka , jebulnya aku ketemu sama “wong tuwo” yg nurutku berpengetahuan luas, punya kewibawaan dan pesona kiranya seperti yang disarankan bapakku, namanya Begawan Padmanaba. Aku disuruh mampir ke padepokannya di Untara Segara. Singkatnya aku jadi meguru disana, dan ternyata juga arti padepokan itu ndak sama dengan kamus. Klo di kamus artinya tempat bertapa/tempat menyendiri tapi disana itu diajari juga bertempur/guelut gitu. Yang latihan aku, kakang Udawa dan dik Permadi. Dik Permadi itu putranya tante Kunthi, hebatlah dia itu. Klo aku sambung dengan kakang udawa, kakang pasthi kurang cepat geraknya sering kena tendangan atawa pukulan. Tapi anehnya tetap tegar, ndak ada itu ekspresi sakit, apa punya ilmu kebal ya?.” Ah.. ndak kok dik kakak cuma “ngempet” aja agar adik bisa tetap semangat dan maju, klo kebal ya kebal muka is gak nduwe isin hehehe” katanya. Gitulah kakak Udawa kasih-sayangnya berlebih padaku, aku tetap ingat itu. Tapi klo aku sambung dengan dik Permadi wuah repot sekali, aku sendiri gumun sering dalam sambung saling serang-hindar-tangkis dengan imbang, tapi klo dah gitu tahu-tahu dik Permadi “gedruk lemah ping limo” dan aku jadi keteteran. Gitu itu bapa guru diam aja, dan biasanya yang menghentikan itu ya kakang Udawa.

Singkat cerita dah 35 bulan purnama meguru, dan purnama berikutnya merupakan akhir, semua dikumpulkan diberi pitutur: “ Angger semuanya, aku senang semua ilmuku telah nanda kuasai, dan tibalah saat untuk mendharmabaktikan kepada sesama.. Artinya angger semua harus kembali ke khalayak ramai, sangat tidak tepatlah kesatria berada di padepokan sampai akhir hayat. Pesanku jagalah persaudaraan di antara kalian, rerukunan dengan saling mengingatkan sehingga nanda tetap mulia adanya. Dharmakanlah ilmu yg nanda peroleh untuk keselamatan, kedamaian dan kebahagiaan sesama hidup. Memayu hayuning bawana begitulah. Sekarang ini baru ngetren angkara murka, maka ingatkanlah mereka, dan lindungi yang lemah dengan ilmu yang telah nanda kuasai. Saya sangat percaya bahwa angger semua mampu”. Dik Permadi langsung pulang, aku dan kakang Udawa juga pulang tapi masih senang di hutan. Ternyata nasihat bapa guru benar, hutan yang dulu rimbun, sekarang jadi “gundhul” dan banyak orang dengan kepentingan cem-macem. Dulu sering terdengar “Kutut manggung” secara alami sekarang ini diganti Kutut Manggung irama Sinden. Aku sih seneng-seneng aja lebih-lebih sinden dari Nogiri, malah Kakang Udawa makin “prigel ndjoged”/nari“ bersama itu sinden “lha wong ketiban sampur je, ya sisanke rak wis , hehehe”

Sambil “ngematke” suasana hutan, aku merenung, ada sesuatu yang kurang gitu pikiranku melayang jauh. Tiga murid ilmunya sama, tak ada keunggulan diri ini, apalagi pesan yang jadi amanah bapa guru itu tidak main-main. Maka kakang Udawa kupanggil dan kuajak kembali ke Padepokan.”Untuk apa dik?”, “kakang aku ide supaya aku lebih mantap untuk kembali pulang. Ingatlah, amanah bapa guru itu sangat berat”. “Ya wislah kakang manut aja, asal jangan kau tinggal” gitu katanya. Di padepokan, bapa guru berkata: “Angger Narayana, ada apakah gerangan nanda kembali, padahal semua ilmu telah kuberikan. Baik ilmu phisik-metafisik, yang terlihat-tak terlihat mata, yang terdengar-tak terdengar telinga, yang diomongkan-tak diomongkan mulut, yang dipikir-tak dipikir oleh otak, nanda telah kuasai semua?”. “ duh sang guru mohon kiranya sudi memaafkan saya, bukan berarti saya tidak percaya ilmu yang bapa berikan, tetapi bagaimanakah caranya agar saya bisa memayu hayuning bawana dengan tanda khusus seperti yang bapa miliki sehingga disegani kawan dan ditakuti lawan? Terlihat bapa guru merenung sejenak dan memandang tajam kepadaku dan dengan ramah berkata: “ Aduh angger…., memang benarlah bahwa angger tersurat sebagai penggantiku dan meneruskan tugas-tugasku di bawana ini. Aku tidak keberatan untuk memberikan semua tanda-tandaku. Ketahuilah angger ada tiga tanda yang menyertaiku untuk memayuhayuning bawana. Pertama berwujud senjata bernama CAKRA BASKARA/BASWARA sangat tajam, kuasanya bisa menghancurkan makhluk angkara murka, Ke Dua berupa bunga bernama WIJAYA KESUMA sangat harum baunya, bisa menghidupkan dari kematian yang belum saatnya. Ke Tiga adalah mantram yang nantinya bisa untuk menakut-nakuti lawan karena wujudmu akan berubah langsung menjadi raksasa besar BRAHALA jika saja nanda dalam keadaan terkejut. Kiranya sekarang angger telah tahu siapakah diriku dan dirimu “sebagai pengemban tugas Memayu hayuning Bawana” dan nanda berhak bernama Padmanaba. Bersiaplah angger untuk menerima semuanya”. Aku dan guruku patrap “mahening suci” dan terasa ke tiga senjata yang menjadi tanda/sipat kandel menyatu, ketika kubuka mataku sang Begawan Padmanaba tidak ada. Terngiang ditelinga, “ jangan meninggalkan Permadi yg lugu n jujur ya, ndak sepertimu yang pinter n jangan meri klo Permadi lebih banyak cewek yang cinta dibanding kamu“.

“Dik kopine diombe, ngapa ngelamun pengin rabi maneh? “Oh ya kakang patih Udawa ndak lah yau lha “mbok ndhewor sangat galak” harap maklum.Ternyata menjadi BRAHALA terbukti karena pendhito Durna “ngeget-geti”/mengejutkan aku yg lagi pacaran mbek RUKMINI hehehe. Klo KEMBANG WIJAYA KESUMA sangat jarang kugunakan malahan beralih fungsi untuk pengobatan, seringnya ya untuk ngobati si Werkudara yang kesakitan kalo pahanya kena tendangan lawan-lawannya.

Selain itu aku juga merenung, siapa penerusku mengingat aku ini raja bukan guru? Prediksiku makin lama tekanan angkara murka semakin hebat n buanyak, n semakin canggih gitu. Sipat kandelku ini tentu sangat suliiiit diterima akal. Aku berharap dan minta pada yang maha kuasa sipat kandelku ini berubah menyesuaikan jamannya. Kalo CAKRA ya berubah jadi JURUS YG MEMATIKAN gitulah, KEMBANG WIJAYA KESUMA ya jadi PITUTUR n KAWRUH yg mampu membuat “hidup lebih hidup”. Sedangkan BRAHALA ya berubah jadi SEMANGAT DADAKAN spt yang dicontohkan “ buktikan merahmu” gitu. Lha perkara nama PADMANABA ya silakan saja disesuaikan agar mudah misalnya PADMA = TUNJUNG = TERATE = LOTUS apa ada yg lain ya ntuk jadi wadhah/lembaga ? Klo bisa, tentu penjaga untuk membuat rahayu bawana ini bukan hanya seorang aja spt diriku, tapi bisa buanyak orang sehingga ndak repotlah menandhingi itu angkara murka sekaligus membuat sempit daerah operasinya dengan semboyan “banyak kawan itu masih sedikit, satu musuh itu terlalu banyak”. Gitu itu telingaku berdenging “ Lha kalo ada yang mau ilmunya tapi ndak mau kumpul dengan lembaganya piye? Aaaah……..embuh ah!! Sahuuuuuur,sahuuuuuuur, sahuuuuuuur!!! Woooo,….. jebulnya ngimpi, hehehehe.
BACA SELENGKAPNYA - OLAH RASA (1)

Read more...

  © ryanwidhi teratediponegoro by shterateundip.co.cc 2008

Wangsul Maleh Dateng Inggil